Hetjudauði þjóðarmorða

Við erum ansi vandlát á þjóðarmorð. Aðeins einstaka fá sitt pláss í heimsvitundinni. Við munum slátrun indjána í Norður-Ameríku en virðumst óðum að gleyma Suður-Ameríku, við minnumst Afríku á meðan fæst munum við Ástralíu. Svo ekki sé minnst á öll þau þjóðarmorð sem ég er búinn að gleyma eða hef aldrei heyrt af. Ég er heldur ekki alveg viss hvað þarf til. Varla að þurrka út heila þjóð, það hefur blessunarlega oftast mistekist. Eitthvað ákveðið hlutfall, nógu margar milljónir? Eða þarf þetta að vera nógu kaldrifjað, nógu úthugsað og nógu skipulagt? Um þetta hugsa ég þegar ég geng um götur Lundúna og skoða allar þessar styttur um sek fórnarlömb þjóðarmorða átjándu og nítjándu aldar, styttur sem aðalskúrkarnir í Buckingham hafa sjálfsagt látið reisa.

Athugasemdir

[Þorsteinn Narfason (IP-tala skráð) 27.3.2008 kl. 23:06]

Hæ ég held að þú sért á álveg réttri leið. Gangi þér vel í bloggheimum.